وبلاگ اشعار مهدی ملکی الف

بی گمان امشب به چشمانت دچارم می کنی
با دو چشم دلفریبت بی قرارم می کنی

با نگاهی مهربان و حس و حالی خوب و ناب
باز داری عاشقِ دیوانه وارم می کنی

باورم کن. باورم کن. با حضورت عشق را
روشنایی بخش این شب های تارم می کنی

باز هم امشب غزل پرداز چشمت می شوم
امشبی را با غزل شب زنده دارم می کنی

بی گمان مست نگاه دلفریب تو شدم
گر نباشی تا ابد گیج و خمارم می کنی

 

شاعر : مهدی ملکی الف
 

دلتنگیِ شب های من پایان نخواهد داشت
صحرای سوزان دلم باران نخواهد داشت

باید که باشی و ببینی حال و روزم را
این مرد دیگر چهره ی خندان نخواهد داشت

این اشک ها روزی گریبانگیر خواهد بود
چیزی به جز آینده ی ویران نخواهد داشت

دارم به دور از چشم تو هر لحظه می میرم
دردی که از تو می کشم درمان نخواهد داشت

خوش باد احوالِ کسی که در کنار توست
پیش تو دریا هم غمِ طوفان نخواهد داشت

 

شاعر : مهدی ملکی الف

 

این نیمه شب را با غمی جانسوز سر کردم
وقتی نباشی تا ابد اینگونه دلسردم

هر بار گفتم در جهان تنها تو را دارم.
با رفتنت احساس کردم از جهان طَردم

بگذار آرامش بگیرم از حضور تو
این سال ها دنبال آغوش تو می گردم

فریاد کردم بار ها این عشق را، اما
با اینهمه فریاد هم درمان نشد دردم

وقتی که از تو می نوشتم نیمه های شب
بغضم شکست و باز هم طاقت نیاوَردم

 

شاعر: مهدی ملکی الف

تنها پناهِ این دلِ رسوا و ویرانم شدی
در روزگارِ سخت من آرامشِ جانم شدی

دنیای این شوریده را یک شکل دیگر کرده ای
مثل بهاری نو پس از فصلِ زمستانم شدی

من بنده ی دیوانه ی چشمان زیبایت شدم
باور کن این احساس را، تو دین و ایمانم شدی

یک جور دیگر قصه ی لیلی و مجنون ساختی
وقتی که در آغوش من مست و پریشانم شدی

با گرمی دستان تو آرام می گیرد دلم
تنها پناهِ این دلِ رسوا و ویرانم شدی

 

شاعر : مهدی ملکی الف

پایان ندارد سال های بی قراری
پایان ندارد اینهمه چشم انتظاری

از دوری تو سال ها در خود شکستم
در اوج حسرت زندگی سخت است، آری

نادیده می گیری مرا با اینهمه عشق
بر روی احساسات من پا می گذاری

بر سینه ی من جای زخم خنجر توست
دارد هلاکم می کند این زخم کاری

گاهی حقیقت های این دنیا چه تلخ است
باور نمی کردم دلی بی رحم داری  

دلتنگم و اما امیدی نیست انگار
پایان ندارد سال های بی قراری

 

شاعر: مهدی ملکی الف

باز فریاد رسِ قلب پریشانم باش
تار و پودم همه درد است، تو درمانم باش

روزگاری است که دلتنگم و غمگین و خموش
تو خودت چاره ی این هق هقِ پنهانم باش

دوست دارم که تو باشی و شبی بارانی.
هم قدم در شبِ پاییز و زمستانم باش

دلِ آشفته ی من سختیِ بسیار کشید
همدمِ این دلِ رنجیده و ویرانم باش

بی تو عمری است که ویرانم و آشوب، ولی
باز فریاد رسِ قلب پریشانم باش

 

شاعر: مهدی ملکی الف

بعد از تو دریای دلم درگیر طوفان شد در نو بهار زندگی یک آن زمستان شد این لحظه ها شعرم پر از درد است باور کن با رفتنت حتی قلم سر در گریبان شد تا در شبی طوفان غم ها را به پا کردی انگار بی اندازه چشمم خیس باران شد وقتی که جای خالی ات را در شبی دیدم یکباره حس کردم جهانم بی تو ویران شد ای نازنین! یک ذره احوال مرا دریاب قلبم به دور از چشم زیبایت پریشان شد شاعر: مهدی ملکی الف

وقتی مسیر عشق را دشوار کردی یکباره دنیا را به چشمم تار کردی در آتش عشقت دل دیوانه ام سوخت داغ مرا با رفتنت بسیار کردی هر بار اندوه و مصیبت عایدم شد چون روز های تلخ را تکرار کردی لعنت فرستادم به این حال خرابم من را اسیر عشق لاکردار کردی هرگز به قلب بی وفایت پی نبردم تا اینکه چشمان مرا خونبار کردی شاعر : مهدی ملکی الف

این روز ها چشم مرا خونبار می خواهی دیگر مرا از زندگی بیزار می خواهی پیوسته خنجر می زنی بر قلب ویرانم انگار دائم صحنه ی پیکار می خواهی سخت است تا یک شب به آغوش تو برگردم چون پیش رویم راه ناهموار می خواهی مانند دریا قصد طوفان کرده ای انگار امشب جهان را بر سرم آوار می خواهی وقتی جهان با خاطری آسوده تر زیباست این زندگانی را چرا دشوار می خواهی شاعر: مهدی ملکی الف

پلک بر هم زده ای محو تماشا شده ام از تماشای تو انگار که شیدا شده ام مثل یعقوب که پیراهن یوسف را دید آخر از معجزه ی عطر تو بینا شده ام عطر اندام تو مضمون غزل های من است با تو دلداده ترین شاعر دنیا شده ام روز و شب پیش تو ای عشق غزل خوان و خوشم تو چه کردی که چنین غرق غزل ها شده ام دوست دارم که تو با من لب ساحل باشی با تو دیوانه ی آرامش دریا شده ام شاعر: مهدی ملکی الف

پلک بر هم می زنی گیج و خمارم می کنی شاعر دیوانه حال روزگارم می کنی مست لب هایت شدم وقتی که بوسیدم تو را با لب سرخت به سرمستی دچارم می کنی گیج و مدهوشم نکن ای ماه زیبا روی من با پریشانی زلفت بی قرارم می کنی باز امشب با تو غرقم در دل شعر و غزل باز هم دیوانه و شب زنده دارم می کنی نیمه ی شب با غزل خوانی دلم را مست کن بی گمان خاموش باشی سوگوارم می کنی شاعر: مهدی ملکی الف